‘Het is moeilijk om over papa te praten’

De zee, fietsen, tennissen, zingen, grapjes uithalen. Daar hield de vader van Suus heel erg van. Hield, want anderhalf jaar geleden ging hij dood. ‘Soms denk ik veel aan hem. Anderen merken dat. Dan ben ik stiller dan anders.’

De vader van Suus was ziek en kon niet meer beter worden. Er was heel veel verdriet. Toch wilde Suus (10) snel weer naar school. ‘Ik vond het fijn om afleiding te hebben. Ik wilde mijn vriendinnen weer zien. De juf was heel lief. Ze maakte een hoekje in de klas. Daar stond een kaart van papa. En er lag ook een roos.’

Haar juf vertelde dat ze zelf ook haar vader was verloren toen ze heel jong was. ‘Ze vond het vroeger lastig om erover te praten. Maar ’s avonds praatte ze tegen de sterren. Ik vind het ook moeilijk om over papa te praten. Maar ik praat niet tegen de sterren.’

Knuffel
Suus merkt dat praten eigenlijk ook niet nodig is. Haar moeder en vriendinnen hebben vanzelf in de gaten als ze verdrietig is. ‘Dan ben ik stiller. Mijn moeder geeft me dan een knuffel. Dat is fijn. En mijn vriendinnen zeggen dat ik mee moet gaan. Lekker buiten spelen. Dat is ook fijn.’

Haar vader hield van verhalen vertellen. ‘Als ik in bed lag, begon hij te vertellen. Over Flip, Flippelientje en het boswachtersvrouwtje. We moesten altijd heel erg lachen. Soms verzon ik ook iets. Misschien dat ik die verhaaltjes ooit nog eens opschrijf.’