‘We moeten nooit meer vergeten
hoe erg het is geweest’

Een grote rode kist. Met slot. Jayvin (10) heeft het sleuteltje. Voorzichtig maakt Sarah (12) de kist open. ‘Tijdcapsule Cleijn Hasselt, 2020 – 2045’ staat op de deksel. ‘2045’, zegt Femke (12). ‘Dan ben ik 37 jaar.’ Sarah: ‘Het voelt vast raar om dan mijn verhaal terug te lezen.’

Want als de kist straks weer dicht is, gaat hij pas over 25 jaar weer open. Al die tijd zit er een verhaal van Sarah in. Het gaat over corona. Ook Jayvin, Femke en alle andere leerlingen van hun school schreven of tekenden over corona. Zo maakten ze samen een tijdcapsule. Hij wordt in het Stadsmuseum bewaard.

Jayvin legt uit hoe het ging. ‘Je kon kiezen. Een dagboekfragment schrijven of een verhaal, brief, gedicht. Een tekening maken, mocht ook.’ Jayvin koos voor het dagboek. ‘Opstaan, ontbijten, buitenspelen, huiswerk maken.’ Femke: ‘Hond uitlaten, tv kijken, online muziekles.’ Sarah: ‘Heel saai. De scholen en winkels waren dicht. Er was niet veel te doen.’

Brief
Sarah en Femke maakten twee dingen voor de tijdcapsule. Sarah: ‘Ik heb ook nog een brief geschreven. Een brief aan mijn toekomstige zelf. Er staat in dat ik hoop dat het goed met me gaat.’ Femke schreef nog een verhaal. ‘Ik vertel dat iedereen eerst dacht dat corona een soort griep was, maar dat het veel erger is.’

Jayvin: ‘Veel erger! We mogen nooit meer vergeten dat het echt heel erg is geweest. Dat het een virus is waar je aan kunt doodgaan.’ Sarah: ‘Gelukkig gaat het nu steeds beter.’ Femke: ‘Maar als ik veel mensen bij elkaar zie staan, word ik wel bang. Het mag niet terugkomen.’ Jayvin: ‘We moeten de regels goed blijven volgen.’ Sarah: ‘Veel boodschappen tegelijk doen. Afstand houden en handen wassen.’