‘Als je wordt gepest, moet je het zeggen.
Dan kunnen ze je helpen.’

Aandacht voor pesten. Is dat wel nodig? Over pesten wordt toch genoeg gepraat? Op school en thuis. Judith (11) vindt aandacht voor pesten niet overdreven. Ze wil heel Tilburg laten weten: ‘Kinderen die worden gepest, moeten we helpen.’

Judith weet waar ze het over heeft. Ze werd zelf gepest. ‘Door een jongen in mijn klas’, vertelt ze. ‘Ik zeg liever niet hoe hij heet, want het gaat nu veel beter. Hij zei gemene dingen tegen mij. In de pauze schopte hij me soms ook.’

Dat gebeurde altijd stiekem. ‘Niemand merkte het. Ook mijn juf niet.’ Judith was erg verdrietig. En ook bang. ‘Het pesten was steeds op school’, vertelt ze. ‘Daarom heb ik het op een dag toch tegen de juf gezegd.’

Opnieuw
Daarna zijn er veel dingen veranderd. Thuis heeft ze het tegen haar ouders verteld en in de klas is erover gepraat. ‘Het ging een tijdje goed, maar toen begon het weer. Ik heb het meteen tegen mijn beste vriendin gezegd. Zij vertelde het aan de juf.’

In de klas is er opnieuw over gepraat. Ook waren er speciale lessen over pesten. Judith: ‘We leerden dat pesters vaak zelf onzeker zijn. Het gaat nu al een hele tijd goed. Ik ben heel blij.’ Haar tip aan kinderen die worden gepest. ‘Pesten is vaak stiekem. Anderen merken het niet. Zeg het dus tegen iemand. Dan kunnen ze je helpen.’

Pesten moet stoppen!!!!!!

Pesten is niet leuk. Pesten moet stoppen. Ik heb er ervaring mee. Ik ben naar de juf geweest en heb erover gepraat. Toen moest ik van de juf het tegen mijn ouders zeggen en daarna in de klas.

Ik heb geleerd dat sommige pesters zelf onzeker zijn. Je moet zeker jezelf blijven. Mensen moeten niet veranderen voor anderen.

Ik kreeg meer respect tot 2 weken later. Een vriendin heeft mijn ouders gebeld. Nu praat ik met de directeur. Nu is het anders. Het is weer wat leuker. Ik hoop dat pesters inzien dat het echt niet leuk is. Dus: help kinderen die gepest worden.

Judith (11)