Job: ‘Door corona zijn mensen
contactdraden aan het weven’
In de winkel, op straat. TilburgJunior-reporter Job (11) vóelt een verschil. ‘Het is anders dan vóór corona. Hoe mensen zich gedragen. Ik verbaas me erover’, zegt hij. Hoe zet je een gevoel op papier? Job deed het met een gedicht.
Beleefd?
Midden in de stad.
Ik kijk om mij heen
en zie
een man.
Met manieren? Geen.
Hoe kan dat?
vraag ik mij af.
Ik sta paf.
De man
gaat niet aan de kant
voor een ander.
Hij brengt geen korte groet.
Ja, dat is wat hij eigenlijk doen moet.
Niet naar iedereen,
dat is overdreven
maar naar een enkeling,
een contactdraad weven.
Of een ander ruimte geven
om op eigen tempo te lopen,
om te kijken of hij iets wil kopen.
Zonder
diegene
tot tempo te manen
of er voorbij te rennen.
Het is misschien wennen
Maar het helpt echt.
Voor een betere wereld.
Beleefd!
Midden in de stad
kijk ik om mij heen.
Ik zie
een man. Met manieren? Zeker.
Opeens wint hij de beker
voor manieren.
Hij,
die 3 maanden geleden nog
iedereen voorbij walste
Alsof anderen lucht waren, och.
Hoezo dan?
Dat is de vraag,
de vraag die in ieders hoofd knaagt.
Het antwoord?
Een moordenaar,
die wereldwijd miljoenen mensen de dood in jaagt.
Ja, dat is raar.
Maar
jij kent hem ook.
Corona.
Door de crisis.
Mensen leren denken
en anderen een fijner leven schenken.
Door kleinigheden:
een ander voorrang geven,
helpen,
gewoon een praatje maken.
Desnoods via webcam.
Deze bijdrage aan TilburgJunior is mede mogelijk gemaakt door
